Ψυχολόγος και Προσωποκεντρικός/Συνθετικός ψυχοθεραπευτής. Εμπνευστής και συνδημιουργός του Συνεργατικού Περιοδικού Ψυχολογίας, Πολιτισμού και Συνειδητότητας Animartists.
Συγγραφέας και εικαστικός. Δάσκαλος και διδασκόμενος, γαλήνιος και προσιτός. Ένας γνήσιος επαγγελματίας Ψ. Πλέον και YouTuber, για ζητήματα ψυχολογίας, ψυχικής υγείας, ακτιβισμού και πολλά ακόμα. Ο Ψυχολόγος Γεώργιος Φραγκάκης, μας μίλησε αποκλειστικά στο #eftalivegr.
Αμοιράδης Θεόφιλος: Δηλώνεις ψυχολόγος και ψυχοθεραπευτής. Ποια είναι η διαφορά μεταξύ αυτών των δύο τίτλων;
Γεώργιος Φραγκάκης: Εξαιρετική ερώτηση σε ένα απίστευτα νεφελώδες και απροστάτευτο πλαίσιο στο οποίο εντάσσεται η ψυχική υγεία στην Ελλάδα. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Οι σπουδές στην Ψυχολογία αφορούν μια αποκλειστικά θεωρητική εμβάθυνση σε κάποιες (σ)τάσεις των ανθρώπων, στη δομή του οργανισμού τους, στον τρόπο που αυτοί αλληλεπιδρούν, αναπτύσσονται, πονούν και υπάρχουν. Ως επί το πλείστον αναφερόμαστε σε μια επιστήμη που έχει εστιάσει κυρίως στον Δυτικό πολιτισμό, δηλαδή σε ένα πολύ μικρό κομμάτι της ανθρώπινης ολότητας. Αντίστοιχες θεωρητικές σπουδές -με διαφορετική εστίαση- είναι η Κοινωνιολογία και η Ανθρωπολογία, τις οποίες μελετώ επίσης με πάθος, καθώς από τη φύση τους απλώνονται και σε άλλους πολιτισμούς και αντιλήψεις, πέρα από τα σύνορα της Δύσης. Αυτή τη διεύρυνση τη θεωρώ απαραίτητη για κάθε θεραπευτή, ώστε να προσφέρει στους ανθρώπους το δώρο της ανοιχτωσιάς και της απελευθέρωσης.
Η Ψυχοθεραπεία, με τις διάφορες προσεγγίσεις της, αποτελεί έναν ανεξάρτητο επιστημονικό κλάδο, o οποίος αφορά στην ίαση της ψυχής και ενημερώνεται όχι μόνο από την Ψυχολογία αλλά από κάθε τομέα που μπορεί να δώσει φως στον άνθρωπο και στον αγώνα του. Η διαδικασία της μαθητείας απαιτεί τουλάχιστον τέσσερα χρόνια και περιλαμβάνει τόσο θεωρητική, όσο και βιωματική εκπαίδευση, καθώς και προσωπική θεραπεία και πρακτική άσκηση με εποπτεία. Πολύ σημαντικό γεγονός είναι πως το 1990 στη Διακήρυξη του Στρασβούργου, τέθηκαν τα θεμέλια για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ψυχοθεραπείας (EAP), η οποία ιδρύθηκε το επόμενο έτος (1991). Το μανιφέστο αυτό έχει υπογραφεί από 40 Εθνικά Συμβούλια και αντιπροσωπεύει 128 επαγγελματικούς οργανισμούς από 41 χώρες και συνολικά πάνω από 120.000 θεραπευτές, εκ των οποίων ένας είμαι και εγώ.
Κλείνοντας, λοιπόν, αισθάνομαι ότι είναι απαραίτητο να αναφέρω πως στην Ελλάδα, τα όρια ανάμεσα στο επάγγελμα του Ψυχολόγου και του Ψυχοθεραπευτή δεν είναι διακεκριμένα και τα επαγγέλματα δεν είναι προστατευμένα. Το Υπουργείο Υγείας συντηρεί μια ανεύθυνη και επικίνδυνη κατάσταση μέχρι και σήμερα, χορηγώντας την «άδεια ασκήσεως επαγγέλματος του Ψυχολόγου» στους ανειδίκευτους αποφοίτους τμημάτων Ψυχολογίας, ώστε να ασκήσουν επί της ουσίας το έργο του «Ψυχοθεραπευτή», χωρίς να είναι εκπαιδευμένοι σε αυτό. Αυτή η άδεια θα έλεγα πως είναι παραπλανητική έως και ανέντιμη και καλό θα ήταν, ανεξάρτητα από τον τίτλο ή τα πτυχία του κάθε θεραπευτή, πριν τον επισκεφθεί κάποιος πελάτης να σιγουρευτεί ότι κατέχει το Ευρωπαϊκό Πιστοποιητικό του Ψυχοθεραπευτή (ECP) από την Ευρωπαϊκή Εταιρεία.
Α.Θ.: Ποια είναι η δική σου ψυχοθεραπευτική προσέγγιση;
Γ.Φ.: Η φύση της ψυχοθεραπείας αποτελεί μια ολόκληρη ομπρέλα, κάτω από την οποία υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις που αντιλαμβάνονται διαφορετικά τον άνθρωπο, τον αγώνα του, τον θεραπευτή, καθώς και τη θεραπευτική διαδικασία. Συνηθίζω να λέω πως υπάρχουν τόσες προσεγγίσεις, όσες και οι ανάγκες της ψυχής. Εγώ επέλεξα -ή με επέλεξε- την Προσωποκεντρική προσέγγιση και εργάστηκα για κάποια χρόνια ως εκπαιδευτής στη συγκεκριμένη φιλοσοφία. Είχα υπέροχους μαθητές, οι οποίοι υπήρξαν εξαιρετικά δημιουργικοί στους προσωπικούς τους αγώνες και έμαθα τόσα πολλά από αυτούς, ώστε σήμερα αισθάνομαι ευγνωμοσύνη για την κοινή μας μοιρασιά.
Πλέον, μέσα από όλες τις εμπειρίες που έχω διανύσει και συνεχίζω να διανύω, μέσα από τις προσωπικές μου αναζητήσεις και από τη φύση της δικής μου ψυχής, θεωρώ πως η συστηματική διεύρυνση της θεραπευτικής μου ματιάς αποτελεί μια αναγκαιότητα και έχω εμπλουτίσει το θεραπευτικό μου μοντέλο με διάφορα πεδία, όπως η εκφραστική τέχνη, η επιβεβαιωτική προσέγγιση, η φεμινιστική και queer θεωρία, η υπαρξιακή, αναλυτική και βουδιστική φιλοσοφία και άλλα. Αυτό που επιθυμώ να σημειώσω είναι πως ο κάθε θεραπευτής γίνεται ιαματικός, όχι μόνο μέσα από την προσέγγιση στην οποία εκπαιδεύτηκε αλλά κυρίως μέσα από τη μοναδικότητά του. Με άλλα λόγια, όσο περισσότερο ανοίγει στην ολότητα της ζωής, τόσο «πλουσιότερος» γίνεται, ώστε να προσφέρει περισσότερα και στους Άλλους.
Α.Θ.: Πέραν των Ψ ιδιοτήτων σου ασχολείσαι και με την Τέχνη, τόσο ως συγγραφέας -το πρώτο σου ψυχολογικό μυθιστόρημα με τίτλο “Φ” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σμίλη-, όσο και ως εικαστικός -όπως, μεταξύ άλλων, το εξώφυλλο της ποιητικής συλλογής “το Α του Κενταύρου” της Τζένης Φουντέα Σκλαβούνου-. Συνδυάζονται λοιπόν η Ψ Επιστήμη και η Τέχνη; Κι αν ναι, κατά πόσο είναι εύκολο να υπάρξει ισορροπία μεταξύ τους;
Γ.Φ.: Θεραπεύουμε τον πόνο μόνο όταν τον εκφράζουμε στο έπακρο. Για κάθε μου σχέδιο, για κάθε μου κείμενο ή βιβλίο, για κάθε μου συνεδρία και, ακόμα και γι’ αυτή τη συνέντευξη, βυθίζομαι μέσα στην ψυχή μου και ανασύρω κομμάτια από την πνευματική μου κληρονομιά. Κατά τη διαδικασία αυτή συναντώ εικόνες, κινήσεις, ήχους και καταγραφές που αυξάνουν την επίγνωση ως προς τις ευαισθησίες μου και με φέρνουν σε επαφή με την απλότητα/πολυπλοκότητα της φύσης μου. Ασφαλώς, κάποιες φορές, αποτελεί επίπονη διαδρομή, όμως, κάθε φορά με οδηγεί σε μια βαθιά κάθαρση. Ταυτόχρονα, θυμάμαι πως βίωσα ιδιαίτερη έμπνευση και διδασκαλία στα πλαίσια (αυτο)έκφρασης και δημιουργικότητας στα οποία συμμετείχα ως φοιτητής, όπως στις θεατρικές ομάδες Άφαντοι και Θεατροδίνη του Πολιτιστικού Ομίλου Φοιτητών Πανεπιστημίου Αθηνών. Θυμάμαι πως με τον καιρό, όσο παρέμενα ανοιχτός στην επιρροή που μου ασκούσε ο εσωτερικός κόσμος της τέχνης, τόσο αισθανόμουν πως οι σκέψεις και τα συναισθήματά μου απλώνονταν, οι αισθήσεις μου απελευθερώνονταν και η ψυχή μου συνδεόταν βαθύτερα με τους ανθρώπους γύρω μου. Παρατήρησα πως, όσο περισσότερο γνώριζα και αγκάλιαζα τον δημιουργικό μου εαυτό, τόσο πιο ζωντανός και συναισθηματικά γεμάτος και δοτικότερος ένιωθα.
Αισθάνομαι πως η εμπειρία αυτή, σταδιακά μου επέτρεψε να γίνω ένας πιο τρυφερός θεραπευτής. Έτσι, μπορώ πλέον να πω ότι η αφύπνιση της έμφυτης δημιουργικότητας είναι θεμελιώδης για εμένα, τόσο για τη διαδικασία της τέχνης, όσο και για τη διαδικασία της ψυχοθεραπείας. Άλλωστε, από τη μια είναι στη φύση μας να είμαστε δημιουργικοί και από την άλλη και οι δυο κλάδοι -ψυχοθεραπεία και τέχνη- χρειάζονται μια βαθιά βιωματική δουλειά με τον εαυτό μας, ώστε να επικοινωνήσουμε βαθύτερα με τους Άλλους.
Α.Θ.: Πριν από μερικά χρόνια, εμπνεύστηκες και δημιούργησες το Συνεργατικό Περιοδικό Ψυχολογίας, Πολιτισμού και Συνειδητότητας Animartists, το οποίο είναι ένα από τα ελάχιστα διαδικτυακά περιοδικά ποικίλης ύλης που περιλαμβάνει βιβλιογραφικές αναφορές κάτω από τα άρθρα του. Τι υπήρξε αφορμή για τη δημιουργία του και ποια είναι η εξέλιξή του μέσα στα χρόνια;
Γ.Φ.: Καθώς έφτασα στο σημείο να αναγνωρίζω, μέσω της τέχνης, ουσιαστικές πτυχές της ομορφιάς και της ιστορίας της ζωής, είχα τη διάθεση να μοιραστώ αυτή μου την εμπειρία με ολόκληρο τον κόσμο. Με όσα αποκόμισα -και συνεχίζω να αποκομίζω- από την πορεία μου, θέλησα να επενδύσω στην ιδέα ότι εάν η θεραπεία, η τέχνη και η συνειδητότητα «συνεργαστούν» αρμονικά, τότε ενδέχεται να μας προσφέρουν έναν πιο δημιουργικό τρόπο ύπαρξης. Έτσι, οι πεποιθήσεις σε συγχρονισμό με την ανάγκη μου για έκφραση και επικοινωνία, ομαδική συνεργασία και διαρκή έρευνα με οδήγησαν στο να δημιουργήσω το Συνεργατικό Περιοδικό Animartists το 2014. Οι βιβλιογραφικές παραπομπές που αναφέρεις αποτελούν κομμάτια των αξιών μας, όπως προσφορά για την ενίσχυση της ακαδημαϊκής γνώσης στο ελληνικό διαδίκτυο αλλά και αφορμή στους αναγνώστες να ανατρέξουν στο υλικό που σημειώνουμε, ώστε να εμβαθύνουν περισσότερο στις θεματικές που τους εμπνέουν.
Μέσα στα χρόνια λειτουργίας του περιοδικού, καταφέραμε -οι συνεργάτες μου και εγώ- να προσελκύσουμε αρκετούς επιστήμονες διαφόρων ειδικοτήτων να συμμετάσχουν σε αυτό το εγχείρημα, καταθέτοντας απόψεις και ιδέες, οι οποίες προ(σ)καλούσαν τους αναγνώστες να ξεφύγουν από τον απομονωτισμό της καθημερινότητας, επικοινωνώντας μαζί μας. Κατά τη διάρκεια αυτής της πορείας, ανακάλυψα το εξής ενδιαφέρον. Τα δημιουργικά πνεύματα, πολλές φορές, είναι ανυπόμονα και η πορεία του περιοδικού με εκπαίδευσε να έχω υπομονή και να εμπιστεύομαι ακόμα περισσότερο τους ανθρώπους. Αυτό είναι κάτι που κρατώ σαν πολύτιμο θησαυρό μέσα μου για κάθε τι που δημιουργώ και μοιράζομαι.
Σήμερα, με τον συντονισμό της συν-δημιουργού πλέον, Μαρίας Τερζοπούλου, το περιοδικό συνεχίζει να εμπλουτίζεται και να διευρύνεται μέσα από το έργο νέων συναδέλφων που με το προσωπικό, μοναδικό τους στίγμα μάς διδάσκουν νέες θεάσεις του κόσμου. Είμαι ευγνώμων σε όλα τα άτομα που άφησαν -και αφήνουν- το στίγμα τους και τα ευχαριστώ βαθιά γι’ αυτό το πολύτιμο δώρο. Ταυτόχρονα, παραμένουμε ανοιχτοί να γνωρίσουμε όποιο άτομο έχει τη διάθεση να μοιραστεί τη φιλοσοφία μας και να μπει στην ομάδα μας εισφέροντας τον μοναδικό του εαυτό!
Α.Θ.: Το κανάλι σου στο YouTube είναι σχετικά πρόσφατο, παρόλα αυτά ήδη ξεχωρίζει. Η αμεσότητα και η επικοινωνία των συναισθημάτων σου μέσω της οθόνης, η ηρεμία της φωνής σου, η θεματολογία, όλα παίζουν σημαντικό ρόλο στην απήχησή του. Για ποιον λόγο όμως το δημιούργησες;
Γ.Φ.: Σκέφτομαι δύο λόγους και δεν θα ήθελα να αδικήσω κανέναν τους. Από τη μια, η συμμετοχή μου σε δημιουργικές διαδικασίες με απελευθερώνει και από την άλλη, το κανάλι στο YouTube αποτελεί μια προσωπική ανάγκη να προσθέσω και να εμπλουτίσω το ελληνικό YouTube με το δικό μου στοιχείο, το οποίο χαρακτηρίζεται από μια πιο βιωματική και λιγότερο τεχνική ή κατευθυντική προσέγγιση. Νομίζω πως υπάρχουν αρκετά βίντεο πάνω στους τρόπους που μπορεί κάποιος να είναι ευτυχισμένος και έξυπνα tips για λειτουργικές ημέρες και επιλογές. Προσωπικά, δεν πρεσβεύω την «αλλαγή των ανθρώπων» αλλά τη συνδημιουργία ενός περιβάλλοντος που χωρά τους ανθρώπους ολόκληρους για να μπορούν να υπάρχουν με ό,τι φέρουν και βιώνουν. Πιστεύω σε έναν πιο αυθεντικό τρόπο ζωής και ευελπιστώ σε ένα κίνημα προς την πραγμάτωση, την ολοκλήρωση, την έμπνευση και την ολότητα.
Αυτό που επιθυμώ για το κανάλι μου είναι να αποτελέσει μια βάση, ώστε άτομα με ευαισθησίες και τρυφεράδα, αγωνίες και φόβους, απορίες και απαντήσεις να αισθανθούν πως ανήκουν κοντά μας και πως εδώ τους δίνεται χώρος να είναι ο αυθεντικός τους εαυτός. Αισθάνομαι το κανάλι μου ως έναν χώρο όπου όλα αυτά τα άτομα θα μπορούν να εκφράσουν με χαρά όσα τα (συγ)κινούν και να τα μοιραστούν με όλους μας.
Α.Θ.: Στο συγκεκριμένο κανάλι πραγματεύεσαι σύγχρονα ζητήματα που δεν θίγονται συχνά έως και καθόλου στη δημόσια σφαίρα του YouTube (πολιτικά, κοινωνικά, ακτιβιστικά) από επαγγελματίες Ψ. Έχεις συναντήσει αρνητικές αντιδράσεις από συναδέλφους/συναδέλφισσές σου αναφορικά με αυτό;
Γ.Φ.: Πιστεύω πως κάθε οντότητα που χαρακτηρίζεται από εγγενή πείνα προς την ίδια τη ζωή, έχει έρθει σε κάποια επαφή με τις εφευρετικές, τολμηρές και εσωτερικές της ποιότητες. Αυτός ο πλούτος είναι κάτι που δεν διδάσκεται, καθώς έχει να κάνει με τη φύση της ψυχής, με τις εμπειρίες του ατόμου, με τα ταλέντα του και με τα μονοπάτια που αντέχει να εξερευνά. Ακόμα, έχει να κάνει με τη γενναιότητα της αυτο-αμφισβήτησης και της ετοιμότητας για αλλαγή. Μια τέτοια ανοιχτωσιά μπορεί να ενοχλεί, να αναστατώνει αλλά ταυτόχρονα να φωτίζει και να ανοίγει τρόπους για καλύτερη κατανόηση. Αυτός είναι ο τρόπος ζωής που εγώ επιλέγω και ασφαλώς δεν είναι κάτι το οποίο έχω κατακτήσει πλήρως. Αντιθέτως, η ευτυχία μου είναι να απολαμβάνω αυτή τη διαδικασία που με μεταπλάθει, με μετασχηματίζει ώστε να μπορώ να την επικοινωνήσω σε κάθε άτομο που αισθάνεται πως έχουμε κοινούς αγώνες, ιδεολογίες και αξίες.
Σε αυτή μου την προσπάθεια, βεβαίως και έχω δεχτεί σχόλια από αρκετούς συναδέλφους στον χώρο της ψυχικής υγείας, τα οποία συνήθως είναι ετεροσεξιστικά, μισογυνικά και ξενοφοβικά. Τα αποδέχομαι -χωρίς να συναινώ μαζί τους- καθώς είναι κομμάτι της κοινωνίας που ζούμε και τα αξιοποιώ στα επόμενα βίντεό μου, ώστε να επικοινωνήσω στους συνδρομητές μου τη φύση της ζωής και όχι ουτοπικές και εύπεπτες φράσεις περί του ευ ζην χωρίς ρίζες στο εδώ και τώρα. Προτιμώ το δύσκολο μονοπάτι που έχει αλήθεια, διότι το χρέος που εγώ αναγνωρίζω στον ρόλο μου ως θεραπευτή είναι να εμπνεύσω τους ανθρώπους και να τους βοηθήσω να αισθάνονται ασφάλεια με τον αυθεντικό τους εαυτό σε αυτήν την κοινωνία, με όλα του τα εμπόδια και τη βία που κυριαρχεί.
Α.Θ.: Θεωρείς πως αυτό είναι το επόμενο μεγάλο βήμα στις επιστήμες Ψ, η άμεση επικοινωνία τους στο ευρύ κοινό μέσω των social media, προκειμένου να απενοχοποιηθούν αλλά και να γίνουν πιο προσιτές στον μέσο άνθρωπο; Υπάρχει το ενδεχόμενο να είναι τα social media ο τρόπος να αποδομηθεί ή ακόμα και να εξαλειφθεί το στίγμα της ψυχικής ασθένειας ή και της ψυχοθεραπείας από την κοινωνία;
Γ.Φ.: Δυστυχώς θα πω όχι. Ας μην ξεχνάμε πως πίσω από το υλικό που βγαίνει από τα social media και στα διάφορα μέσα επικοινωνίας υπάρχει η προσωπική ανάγκη του κάθε ανθρώπου, ανεξαρτήτως επαγγέλματος. Οι θεραπευτές/θεραπεύτριες που επικοινωνούν ζητήματα εσωτερικότητας, ανθρωπιάς και απελευθέρωσης της ψυχής, καλούνται να δουλέψουν τόσο πολύ με τον εαυτό τους, ώστε να είναι σε θέση να εμπνεύσουν ένα σύνολο ανθρώπων να μετακινηθούν και σταδιακά να συνδράμουν σε μια μαζική αλλαγή. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να αναγνωρίσουν την εσωτερική τους πείνα, τον ναρκισσισμό, τον εγωκεντρισμό και να ανοίξουν προς την ομορφιά της εμπειρίας, του μοιράσματος και της εμπιστοσύνης. Αυτό αλλάζει όλο το μήνυμα και κυρίως τον τρόπο που αυτό επικοινωνείται. Ταυτόχρονα όμως, καλούνται να διαχειριστούν και τις αδυναμίες τους, καθώς ο κόσμος είναι εκπαιδευμένος στη βία και την κριτική, στην απαξίωση και τον ατομικισμό. Έτσι, οι διάφορες πλατφόρμες έκφρασης εδραιώνονται σε ένα επικριτικό περιβάλλον όπου ο/η κάθε ομιλητής/ομιλήτρια έρχεται σε άμεση επαφή με τον εσωτερικό του/της κριτή, με την ανάγκη του/της για αποδοχή, καθώς και με τον φόβο της αποτυχίας και του αγνώστου.
Η αλλαγή προς μια κοινωνία με ποιότητες αποδοχής και ενσυναίσθησης, μια κοινωνία με λιγότερο στίγμα, έρχεται μονάχα μέσα από αλήθειες και βιώματα. Αυτό απαιτεί μια κάποια ταπεινότητα και οι ψυχοθεραπευτές έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε με τον εαυτό μας σε ό,τι αφορά το συγκεκριμένο ζήτημα, καθώς η ταμπέλα του «ειδικού» εύκολα μπορεί να καλλιεργήσει ταυτότητες μεγαλείου και έπαρσης. Παρόλα αυτά, θεωρώ υπέροχα και απόλυτα εμπνευστικά τα βίντεο στο Tik Tok ή άλλες πλατφόρμες, όπου άτομα ανεξαρτήτως του κοινωνικού τους status ή του επαγγέλματός τους επικοινωνούν βιώματα και συναισθήματα που ζουν, πολλές φορές και στο φάσμα της ψυχικής υγείας. Αυτούς τους ανθρώπους τους θεωρώ πολύ περισσότερο «δασκάλους» μου σε σχέση με κάποιον άνθρωπο που κατέχει αναρίθμητους τίτλους σπουδών αλλά χαρακτηρίζεται από παγωμένη επικοινωνία με τον κόσμο γύρω του.
Α.Θ.: Στα βίντεό σου χρησιμοποιείς τον όρο μοναδικότητα αντί του πλέον συνηθισμένου όρου διαφορετικότητα. Με ποιον τρόπο αιτιολογείται η χρήση της συγκεκριμένης λέξης και ποια η ειδοποιός διαφορά της με τον όρο διαφορετικότητα;
Γ.Φ.: Όλοι και όλες είμαστε μοναδικές υπάρξεις που από μικροί και μικρές μαθαίνουμε να ακρωτηριάζουμε τη φύση μας για να χωρέσουμε σε μια κοινωνία με πατριαρχική ιδεολογία, με πατριαρχική θρησκεία κλπ. Εκπαιδευτήκαμε να τρέφουμε την ψευδαίσθηση του “εμείς’’ και οι “άλλοι”. Νομίζω λοιπόν πως έχει έρθει η ώρα να σταματήσουμε αυτή τη βία, διότι κακοποιεί και παραμορφώνει τις ίδιες μας τις ζωές. Όλοι και όλες χρειαζόμαστε αγάπη και αποδοχή. Το κλειδί για την απελευθέρωση της δημιουργικής μας ενέργειας είναι να βρούμε τη βαθύτερη αίσθηση αποδοχής μέσα μας. Εάν τοποθετούμε πάντα τον πυρήνα της αξίας μας στα χέρια Άλλων, καταδικάζουμε τη ζωή μας προσπαθώντας να τους ευχαριστήσουμε.
Γι’ αυτό, τόσο στο κανάλι μου στο YouTube, όσο και στα βιβλία μου, τα σχέδιά μου αλλά και τις θεραπευτικές μου σχέσεις στοχεύω στην υπενθύμιση της σημασίας να εκφράζουμε τον αυθεντικό μας εαυτό. Τόσοι πολλοί άνθρωποι φορούν προσωπεία και κρατούν κρυμμένο και σε άμυνα τον εαυτό τους, διότι δυστυχώς διδάχτηκαν πως δεν χωράει πουθενά. Είμαστε εδώ για να μοιραστούμε τις γνώσεις μας χωρίς προσχηματικές αναβολές. Ποτέ δεν θα υπάρχει καλύτερη στιγμή για να μοιραστούμε τις ιστορίες μας και να εκπληρώσουμε ό,τι ήρθαμε να κάνουμε σε αυτή τη ζωή. Είναι το πεπρωμένο μας να μοιραστούμε τα ταλέντα μας μεταξύ μας. Έτσι, προσκαλώ κάθε άτομο να εκφράσει την αλήθεια και τη μοναδικότητά του, καθώς σε ολόκληρο τον κόσμο δεν υπάρχει κανένας, καμία και κανένα σαν εκείνον/η/ο.
Α.Θ.: Συνδυάζεις το επαγγελματικό σου πλαίσιο με το προσωπικό σου βίωμα, νοηματοδοτώντας εκ νέου το θέμα τού κάθε σου βίντεο. Πώς επιλέγεις τελικά ένα θέμα προς ανάλυση; Βάσει της επικαιρότητας ή σύμφωνα με τις δικές σου ενορμήσεις;
Γ.Φ.: Η δημιουργικότητά μου συνδέεται άμεσα με την εσωτερική πηγή ενέργειας και την προθυμία μου να αντιμετωπίσω το άγνωστο. Η διαδικασία του YouTube με φέρνει σε επαφή με την ψυχή μου, το πνεύμα μου αλλά και την αγωνία μου για τους ανθρώπους και τις κοινωνίες. Ξέρω πως αυτός ο κόσμος υπήρχε πριν από εμένα και θα υπάρχει και μετά από εμένα. Αυτό που με κινητοποιεί είναι το τι θα αφήσω εγώ σαν κληρονομιά σε αυτόν τον τόπο και αυτή είναι μια ιερή σκέψη που, όποτε συγχρονίζομαι μαζί της, μετατρέπει το προσωπικό βίωμα σε μορφές που επιθυμούν να θρέψουν την ψυχή και το πανανθρώπινο.
Α.Θ.: Στην παρούσα χρονική στιγμή κι ενώ οδεύουμε προς έναν τερματισμό της πανδημίας, ο περισσότερος κόσμος εξακολουθεί να βρίσκεται σε σύγχυση σε πολλαπλά επίπεδα. Ως επαγγελματίας Ψ θα ήθελες να δώσεις κάποια συμβουλή στον κόσμο αλλά και στους/στις επαγγελματίες Ψ αναφορικά με την ψυχική τους υγεία και φροντίδα;
Γ.Φ.: Αυτό που ίσως μάθαμε από την εμπειρία της πανδημίας, την απόσταση από τον Άλλον και την τόσο άμεση και εξαναγκαστική επαφή με τον εαυτό μας, είναι πως το ατομικό είναι και συλλογικό. Η προσωπική μου εμπειρία αλλά και οι θεραπευτικές εμπειρίες με τους/τις θεραπευόμενους/νές μου ήταν να αξιοποιήσουμε αυτή τη μοναδική ευκαιρία, ώστε να οδηγηθούμε στα βάθη της ψυχής μας. Εκεί, ο καθένας μας συνάντησε τμήματα του εαυτού του που δεν γνώριζε ότι υπήρχαν και τα μοιραστήκαμε με ανοιχτωσιά, γνωρίζοντας και θαυμάζοντας όλα τα μυστήρια που κατείχαν και αναδύονταν από εκεί. Στο πλαίσιο αυτό, ανακαλύψαμε πως η προθυμία μας να εκφράσουμε τι αισθανόμαστε και τι επιθυμούμε ήταν αυτή που μας έκανε να νιώσουμε ολοκληρωμένοι.
Κατά τη γνώμη μου, το να κάνουμε ψυχοθεραπεία σημαίνει να μπαίνουμε στα εσωτερικά μας πεδία για να μοιραζόμαστε με σεβασμό και αίσθημα τιμής όσα αυτά μπορούν να μας προσφέρουν, ενσωματώνοντάς τα σε έναν γεμάτο πυρήνα που έχει την έκταση και τη δύναμη να χωράει τα πάντα. Αυτή είναι η φύση της ψυχοθεραπείας που εγώ εκφράζω και παρέχω. Χωρίς κατεύθυνση, στόχους και επιφανειακές τεχνικές, μόνο με μοίρασμα, βάθος και ανοιχτωσιά στη σοφία και την ουσία της κάθε εμπειρίας. Έχω την πεποίθηση πως μόνο έτσι μπορεί να βιωθεί η βαθύτερη απελευθέρωση, η αυτοκατανόηση και η διορατικότητα, ενώ παράλληλα αφυπνίζεται η δημιουργικότητα και η επίγνωση προς κάθε κατάσταση της συνείδησης.
Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το βιβλίο του Γεωργίου Φραγκάκη, το Συνεργατικό Περιοδικό Ψυχολογίας, Πολιτισμού και Συνειδητότητας “Animartists”, το κανάλι του στο YouTube και τόσα άλλα μπορείτε να βρείτε στους παρακάτω υπερσυνδέσμους.
