Η Υπόθεση:
Ο Φίλιππος βρίσκεται σε κώμα ύστερα από μια απόπειρα αυτοκτονίας μέσω της οποίας προσπάθησε να ξεφύγει από το παρελθόν του, τις σκέψεις του, τα τραύματά του και από ένα μέλλον που στα μάτια του φάνταζε ζοφερό και αβάσταχτο. Ο αναγνώστης καταλαμβάνει μια θέση στο μυαλό του και μαζί με εκείνον παρακολουθεί τον αγώνα που διεξάγει για να ορθωθεί μπροστά στους εφιάλτες του. Με μεγάλο ρίσκο, τόλμη και δέος θα ταξιδέψει στο σκοτεινό του παρελθόν, στις Ερινύες που τον καταδίωκαν και στις ερμηνείες που τον στοίχειωναν. Θα συναντήσει νοερά όσους έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη ζωή του, θα αναγνωρίσει το λησμονημένο παιδί που είχε θάψει μέσα του στο πρόσωπο του Φοίβου και θα έρθει αντιμέτωπος, χάρη στην παρέμβαση μιας παράξενης γυναικείας παρουσίας, της Όλγας, με τη «συνειδητότητα» της ύπαρξής του, η οποία θα τον οριοθετήσει, θα τον στηρίξει, θα τον αφυπνίσει και μ’ ένα ιδιαίτερο τρόπο θα τον ενθαρρύνει να αγωνιστεί για αυτοπραγμάτωση και αυτοδικαίωση.
Τρεις χαρακτήρες για να αποδώσουν τρία διαφορετικά πρόσωπα του ίδιου ατόμου, τα οποία μέσα από ένα συναρπαστικό οδοιπορικό γεμάτο ένταση, οδύνη και αγωνία, έρχονται αντιμέτωποι με τα μεγάλα τους αδιέξοδα. Ταυτόχρονα και μια ελεγεία για τις απεριόριστες δυνατότητες του ανθρώπου και τις ιδιότητες που μπορεί να επιστρατεύσει, ακόμα και στο έσχατο σκαλοπάτι της απελπισίας, ώστε να αποτινάξει τα γρανάζια που τον καθηλώνουν σε ένα αφόρητο και επαναλαμβανόμενο μοτίβο ζωής.
Είπαν γι’ αυτό:
Το πρώτο ελληνικό μυθιστόρημα βασισμένο στην Προσωποκεντρική Προσέγγιση!
Το ψυχολογικό μυθιστόρημα με τίτλο «Φ» (εκδόσεις Σμίλη) του κλινικού ψυχολόγου – συγγραφέα Άντρι Γεωργίου Φραγκάκη είναι το πρώτο ελληνικό μυθιστόρημα βασισμένο στην Προσωποκεντρική θεραπευτική προσέγγιση. Με τις εμπειρίες του ως επαγγελματίας ψυχικής υγείας, συναρμολόγησε ένα ψυχοθεραπευτικό ταξίδι που ξεκινάει απ’ το σημείο που ο καθένας μας αντίκρισε τον εαυτό του στο «τώρα» με τη μορφή του «τότε». Με αυτό το σκεπτικό, το «Φ» απεικονίζει την «ισότιμη» συνάντηση του «ενήλικου» εαυτού με το «παιδί» που ήταν κάποτε και την ανάγκη τους να ενωθούν ξανά σε ένα συμβολικό «γράμμα». Το «Φ» είναι ένα ταξίδι ζωής με προορισμό την ανακάλυψη του αληθινού μας εαυτού. Όσοι `δεν έχουν κάνει αυτό το ταξίδι είναι σαν να μην ταξίδεψαν ποτέ, ακόμα κι αν έχουν γυρίσει όλο τον πλανήτη. Ο πρωταγωνιστής του βιβλίου θα βρει το κουράγιο να πραγματοποιήσει αυτήν τη διαδρομή όταν θα βρεθεί στα πρόθυρα του θανάτου. Μόνο τότε θα αποκτήσει το θάρρος, αφού παλέψει με τις ενοχές και τις φρεναπάτες που τον στοίχειωναν, να βυθιστεί στα έγκατα του είναι του, να τυλιχτεί στις ρίζες της αλήθειας του και μέσα από το δικό τους φως να αντικρίσει κατάματα το δέντρο της ζωής του.
Περισότερα: https://person-centred.gr/fragakis-f/
Το συμβολικό μυθιστόρημα του Γ. Φραγκάκη είναι μια ελεγεία του αντιήρωα, του καθημερινού ανθρώπου που μάχεται με τις φοβίες και τους δισταγμούς του. Σκληραίνει από τη συνήθεια και τον κυνισμό των ανθρώπων με τους οποίους είναι σε στενή σχέση. Αργά ή γρήγορα η όσμωση θα εξομοιώσει τα ισοζύγια: τον αυθεντικό εαυτό που φέρουμε από τη γέννησή μας με την εκούσια εγκατάλειψη σε απρόσωπους, σκληρούς, διαπροσωπικούς και κοινωνικούς κανόνες που θα μας οδηγήσουν σε μία ζωή σε άπνοια. Μαθαίνει να απομονώνεται και να συμβιώνει με τον ενδοιασμό. Η ιστορία του —γειτνιάσεις κύκλων ατέρμονων, ονομάτων, υπάρξεων— θα συμπτυχθεί με την κατάλληλη ξερή γραφειοκρατική ορολογία σε αστυνομικές ταυτότητες, σύντομα επαγγελματικά βιογραφικά, λεπτομερείς αναφορές σε αδιάφορο εν υπηρεσία Αξιωματικό Υπηρεσίας μικρών αθώων ενδοοικογενειακών εγκλημάτων.
Το Φ, λοιπόν, είναι η πνιγμένη μας εσωτερική φωνή. Το συγκινησιακό τέλος μιας επιστροφής. Της επιστροφής στον εαυτό μας. Είναι το Ημερολόγιο καταστρώματος του κυβερνήτη που στις τελευταίες σελίδες περιγράφει πώς η διέλευση ανάμεσα από κορμιά Συμπληγάδες, πώς η αποφυγή σύγκρουσης μάς βγάζουν από τη ρότα για την αυτοπραγμάτωση. Είναι, ανάμεσα σε τόση ομοιομορφία και ταύτιση, η ανάγκη για επανεκκίνηση και απόταξη των συμβάσεων. Μετά τη μεγάλη απόφαση, το πρώτο μας βήμα θα είναι βήμα νηπίου, ασταθές και αβέβαιο μα γεμάτο υποσχέσεις. Είναι η μεγάλη μας δεύτερη ευκαιρία, που θα είναι πραγματικά κρίμα να πάει χαμένη.
Περισότερα: https://nosensewords.wordpress.com/2019/08/04/φ-του-γεωργίου-φραγκάκη-κριτική
Το «Φ» είναι ένα άγριο μυθιστόρημα, μια βιογραφική κραυγή του ήρωα, Φίλιππου που αποφασίζει να αυτοκτονήσει. Ενώ είναι σε κώμα, αναλογίζεται και μας παρουσιάζει τη ζωή του. Η μαεστρία του συγγραφέα καταφέρνει να κάνει το «Φ» κάτι περισσότερο από ένα δραματικό ανάγνωσμα ενός αυτόχειρα. Το «Φ» είναι κάλλιστα και ένα εσωτερικό ταξίδι για κάθε ξεχωριστό αναγνώστη, αφού μέσα στις σελίδες του μπορεί να κάνει τις συνδέσεις και τις αναφορές και να αναπολήσει τη δική του ζωή.
Περισότερα: https://www.viewtag.gr/giorgos-fragkakis-syggrafeas-vlepo-s/
Κριτικές για το βιβλίο:
Διαβάζοντάς το στην αρχή νόμιζα πως «συνόδευα» τον ήρωα στον αγώνα του απέναντι στο σκοτεινό του παρελθόν… Όσο όμως προχωρούσα κατάλαβα ότι αυτό που με έκανε ο συγγραφέας να βιώσω ήταν κάτι βαθύτερο… Με έναν μαγικό τρόπο ήρθα αντιμέτωπη με τις δικές μου Ερινύες, έκανα ταυτόχρονα και το δικό μου ταξίδι στο παρελθόν. Ήταν ένα ταυτόχρονο, ιδιαίτερο ταξίδι, γεμάτο συνειδητοποιήσεις και αγώνες για αυτοπραγμάτωση και αυτοδικαίωση και για τους δύο… «Φίλιππε» σε ευχαριστώ για τη συντροφιά που μου κράτησες, ανυπομονώ για το επόμενο ταξίδι μας.
Το “Φ” καλογραμμένο, βαθύτατο, με σκληρές αλήθειες και πλέρια ευαισθησία μάς θυμίζει με τρόπο τρυφερό πως η ελευθερία έρχεται μόνο μέσα από την αυτογνωσία. Όσο και αν η αγάπη πολλές φορές πονάει. Ωστόσο, η αξία ενός έργου μπορεί να μετρηθεί από το πόσο αγγίζει, αφυπνίζει, επιδρά στον αποδέκτη του. Ως αναγνώστρια, λοιπόν, μπορώ να ομολογήσω πως ρίγησα νιώθοντας κύματα συγκίνησης. Είναι μια ταύτιση αθέατη, εν πολλοίς ανεξήγητη. Ο Γ. Φραγκάκης έχει στα χέρια και την καρδιά του τα μυστικά της τέχνης. Κάποιος μπορεί να εστιάσει το βλέμμα στο εξαιρετικό, εύγλωττο έργο του εξωφύλλου. Οργή, παράπονο, διερώτηση, αίμα που θέλει να ξεχυθεί. Όμως, ο συγγραφέας έχει διανύσει ορίζοντες, κατακτώντας την ανεκτίμητη γνώση πως η μεγαλύτερη τέχνη είναι να ακούς την ψυχή, τόσο αφανή και τόσο στεντόρεια, και να μιλάς μαζί της.
Σαν διαδικασία μπορεί να φανεί χαοτική, ειδικά σε προσωπικότητες που δεν έχουν εμπειρία στις ενδοσκοπήσεις. Κάπως έτσι θεωρώ ότι το βιβλίο του συγγραφέα-ψυχολόγου, Γεώργιου Φραγκάκη, μπορεί να αποτελέσει έναν ιδανικό συνοδηγό σε τέτοιες προσωπικές προκλήσεις, πέρα φυσικά από ένα πολύ ενδιαφέρον μυθιστόρημα που θα ψυχαγωγήσει τον αναγνώστη.
Ο Συγγραφέας:
Πρεμ Άντρι
(Γεώργιος Φραγκάκης)
Ο Πρεμ Άντρι (Γεώργιος Φραγκάκης) εργάζεται ως κλινικός ψυχολόγος-ψυχοθεραπευτής και ως εκπαιδευτής της προσωποκεντρικής ψυχοθεραπείας στην Αθήνα και στις Βρυξέλλες. Εμπνέεται από τον κόσμο της τέχνης, του βουδισμού, των μύθων και από τόσα άλλα μονοπάτια πολύτιμης κληρονομίας που τον εξελίσσουν τόσο ως θεραπευτή όσο και ως συγγραφέα. Το 2019 εξέδωσε το πρώτο του ψυχολογικό μυθιστόρημα που σκιαγραφεί την πορεία προς την αναγνώριση, την συνάντηση και τη φροντίδα του εσωτερικού παιδιού με τον τίτλο «Φ» από τις εκδόσεις Σμίλη ενώ το 2021, με την νουβέλα «Φρεναπάτη: Ημερολόγιο ενός Ερωτευμένου Θεραπευτή» (εκδ. Σμίλη) σπάει το στερεότυπο του «ειδικού» και σκιαγραφεί την προσπάθεια ενός ψυχολόγου και εγκλωβισμένου άνδρα να περάσει μέσα από τις συμπληγάδες του παρελθόντος και να συμφιλιωθεί με την θηλυκότητα ολοκληρώνοντας το οδοιπορικό της αυτογνωσίας του. Ταυτόχρονα, έχει συνεργαστεί λογοτεχνικά με τις εκδόσεις Κάθεξις, το Ρομαντικό Πανεπιστήμιο και άλλα ενδιαφέροντα πλαίσια.